Όγκοι υπόφυσης

Το Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς» διαθέτει ειδικούς ιατρούς πολλών ειδικοτήτων, οι οποίοι διαγιγνώσκουν και θεραπεύουν όλους τους τύπους των παθήσεων της υπόφυσης, όπως τους όγκους της υπόφυσης, τα αδενώματα, τα κρανιοφαρυγγιώματα, κύστεις Rathke καθώς και τις ενδοκρινολογικές διαταραχές της υπόφυσης, όπως η ακρομεγαλία, ο άποιος διαβήτης και η Νόσος Cushing. Εκτελούνται κατ’ έτος 70 – 80 χειρουργεία υπόφυσης και η κλινική αποτελεί κέντρο αναφοράς.

Όγκοι υπόφυσης

Τι είναι ο όγκος της υπόφυσης;

Ο όγκος της υπόφυσης αποτελεί ένα παθολογικό πολλαπλασιασμό κυττάρων στην υπόφυση, η οποία αποτελεί τον κύριο αδένα, που εκκρίνει ορμόνες στο σώμα. Έχει μέγεθος όσο ένα μπιζέλι και βρίσκεται στο κέντρο του εγκεφάλου πίσω από τη μύτη και τους οφθαλμούς. Οι ορμόνες αποτελούν χημικές ουσίες, τις οποίες παράγει το σώμα με σκοπό να ελέγχει και να ρυθμίζει συγκεκριμένα κύτταρα και όργανα.

Ένας όγκος στον αδένα της υπόφυσης μπορεί να διαταράσσει τη φυσιολογική ισορροπία των ορμονών στο σώμα. Αυτό μπορεί να καταστήσει τον άνθρωπο άρρωστο.

Οι όγκοι της υπόφυσης αποτελούν το 10% των πρωτοπαθών όγκων του εγκεφάλου. Μόνο ένας μικρός αριθμός των όγκων της υπόφυσης αποτελούν κακοήθεις όγκους. Παρόλα αυτά λόγω της εντόπισης του αδένα της υπόφυσης στη βάση του κρανίου, ένας όγκος της υπόφυσης αναπτύσσεται προς τα πάνω. Τελικά, κάποιοι όγκοι της υπόφυσης θα πιέσουν τα οπτικά νεύρα προκαλώντας διαταραχές όρασης.

Πολλοί όγκοι της υπόφυσης είναι μικροί, δεν προκαλούν προβλήματα υγείας και ίσως δε χρειαστούν ποτέ θεραπεία. Σχεδόν όλοι οι όγκοι της υπόφυσης μπορούν να αντιμετωπιστούν, συνήθως με φαρμακευτική αγωγή και χειρουργείο. Οι περισσότεροι όγκοι υπόφυσης μπορούν να ιαθούν.

Αίτια και παράγοντες κινδύνου για τους όγκους της υπόφυσης:

Δεν υπάρχει σαφής αιτία για τους όγκους της υπόφυσης. Μερικοί όγκοι της υπόφυσης μπορούν να προκληθούν από διέγερση από τον υποθάλαμο – μία περιοχή του εγκεφάλου, η οποία στέλνει εντολές στον αδένα της υπόφυσης να παράγει ορμόνες.

Οι άνθρωποι, οι οποίοι πάσχουν από σπάνια κληρονομικά νοσήματα, όπως η πολλαπλή ενδοκρινική νεοπλασία τύπου 1 (multiple endocrine neoplasia type I – MEN 1), η οποία αποτελεί μια διαταραχή, που προκαλεί όγκους στους ενδοκρινείς αδένες (οι οποίοι εκκρίνουν ορμόνες στο αίμα και περιλαμβάνουν και την υπόφυση) και στο αρχικό τμήμα του λεπτού εντέρου – ή το σύνδρομο Carney – μία διαταραχή, η οποία προκαλεί διάφορους τύπους όγκων σε διάφορα όργανα, συμπεριλαμβανομένης και της υπόφυσης, έχουν υψηλότερο κίνδυνο για όγκους της υπόφυσης. Περίπου 1 – 5 % των όγκων της υπόφυσης παρατηρούνται εντός της ίδιας οικογένειας.

Διάγνωση ενός όγκου υπόφυσης

Η Νευροχειρουργική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γ. Γεννηματάς» διαθέτει εξειδίκευση στη διάγνωση και αντιμετώπιση όλων των τύπων των όγκων της υπόφυσης.

Οι εξετάσεις για τη διάγνωση ενός όγκου υπόφυσης περιλαμβάνουν:

• Φυσική εξέταση: Αυτή περιλαμβάνει ερωτήσεις για τα συμπτώματα του ασθενούς, το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, την αντικειμενική εξέταση, την εξέταση της όρασης και των αντανακλαστικών.

   

• Απεικονίσεις του εγκεφάλου: Η μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου, η οποία παράγει λεπτομερείς εικόνες του εγκεφάλου και της υπόφυσης, αποτελεί την πιο συχνή απεικόνιση για τη διάγνωση των όγκων της υπόφυσης. Οι ασθενείς με βηματοδότη ή όσοι δεν μπορούν να υποβληθούν σε μαγνητική τομογραφία για άλλους λόγους θα υποβληθούν σε αξονική τομογραφία εγκεφάλου. Η αξονική τομογραφία εγκεφάλου επίσης χρησιμοποιεί υπολογιστές, για να παράγει λεπτομερείς εικόνες του εγκεφάλου και της υπόφυσης.

   

• Εξετάσεις αίματος – ούρων: Ο ενδοκρινολόγος θα σας υποβάλλει σε εξετάσεις αίματος ή ούρων, για να διαπιστώσει τα επίπεδα των ορμονών στο σώμα σας. Εάν ο ασθενής βρεθεί με παθολογικές τιμές συγκεκριμένων ορμονών, αυτό θα βοηθήσει τους ιατρούς να διαγνώσουν ένα συγκεκριμένο σύνδρομο.

   

• Βιοψία: Αυτή προϋποθέτει χειρουργική επέμβαση με σκοπό την αφαίρεση ενός μικρού δείγματος ιστού, για να εξεταστεί με το μικροσκόπιο.

   

  Εάν διαγνωστεί ένας όγκος υπόφυσης οι ιατροί μας θα καθορίσουν πόσο σοβαρός είναι αυτός.

   

   

   

  Αντιμετώπιση των όγκων υπόφυσης

   

  Η αντιμετώπιση των όγκων της υπόφυσης στη Νευροχειρουργική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γ. Γεννηματάς» θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, όπως:

   

• Την εντόπιση του όγκου

   

• Εάν ο όγκος της υπόφυσης παράγει αυξημένες ποσότητες μίας συγκεκριμένης ορμόνης

   

• Τη γενική κατάσταση της υγείας του ασθενούς και τις προτιμήσεις του σχετικά με τις δυνατές θεραπευτικές επιλογές

   

  Επειδή ο όγκος της υπόφυσης μπορεί να επηρεάσει πολλά διαφορετικά όργανα και συστήματα στο σώμα, οι ιατροί από διαφορετικές ειδικότητες συνεργάζονται, για να αναπτύξουν ένα θεραπευτικό σχέδιο προσαρμοσμένο στον κάθε ασθενή.

   

   

   

  Α) Φαρμακευτική αγωγή

   

  Η φαρμακευτική αγωγή είναι πολύ αποτελεσματική για την αντιμετώπιση μερικών ορμονοπαραγωγών όγκων της υπόφυσης. Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να εμποδίσει τους όγκους της υπόφυσης να παράγουν μεγάλες ποσότητες ορμονών ή να τους συρρικνώσει, ώστε να μην πιέζουν τον αδένα της υπόφυσης ή άλλα τμήματα του νευρικού συστήματος.

   

  Φαρμακευτικές ουσίες, που χρησιμοποιούνται συνήθως για την αντιμετώπιση των όγκων της υπόφυσης:

   

  Εάν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν φαρμακευτικές ουσίες για την αντιμετώπιση ενός όγκου υπόφυσης ή για τον έλεγχο των ορμονών μετά από χειρουργική επέμβαση ή ακτινοθεραπεία ή ακόμα και για να υποκαταστήσουν την έλλειψη των ορμονών, ο ασθενής θα λαμβάνει τη φαρμακευτική αγωγή στο σπίτι του. Στη φαρμακευτική αγωγή συμπεριλαμβάνονται:

   

• Η βρωμοκρυπτίνη και καρβεγολίνη: Χρησιμοποιούνται στους όγκους της υπόφυσης, που ονομάζονται προλακτινώματα, τα οποία παράγουν μεγάλες ποσότητες της ορμόνης προλακτίνη. Αυτές οι φαρμακευτικές ουσίες μπορούν να θεραπεύσουν τα προλακτινώματα μειώνοντας την έκκρισή της και συχνά συρρικνώνουν τον όγκο.

   

• Ανάλογα σωματοστατίνης (για παράδειγμα Lanreotide ®, Octreotide ®) για αδενώματα υπόφυσης, τα οποία παράγουν αυξημένες ποσότητες αυξητικής ορμόνης. Τα ανάλογα σωματοστατίνης μπορούν να μειώσουν την παραγωγή αυξητικής ορμόνης και μπορούν να μειώσουν το μέγεθος του όγκου. Αυτές οι φαρμακευτικές ουσίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στην αντιμετώπιση αδενωμάτων υπόφυσης, που παράγουν αυξημένες ποσότητες θυρεοειδικών ορμονών. Η ουσία Pegvisomant (Somavert ®) εμποδίζει τη δράση της πλεονάζουσας αυξητικής ορμόνης στο σώμα.

• Κετοκοναζόλη (Nizoral ®) για τους όγκους της υπόφυσης, οι οποίοι προκαλούν στρογγυλό πρόσωπο, ήβο μεταξύ των ώμων και άλλα συμπτώματα στο σώμα παράγοντας αυξημένες ποσότητες κορτιζόλης, η οποία είναι μία φυσική στεροειδής ορμόνη. Αυτή η φαρμακευτική ουσία μειώνει την παραγωγή κορτιζόλης χωρίς να συρρικνώνει τον όγκο ή να σταματάει την παραγωγή ορμονών.

   

  Εάν ο όγκος της υπόφυσης εμποδίζει την υπόφυση να παράγει επαρκείς ποσότητες ορμονών ή εάν η ποσότητα των ορμονών είναι μικρή μετεγχειρητικά, ο ασθενής πρέπει να λάβει υποκατάσταση ορμονών.

   

   

  Β) Παρακολούθηση

   

  Παρακολούθηση σημαίνει τακτικές επισκέψεις σε νευροχειρουργό ή ενδοκρινολόγο και συχνές απεικονιστικές εξετάσεις. Θεραπεία μπορεί να χρειαστεί αργότερα, για παράδειγμα, εάν ο όγκος της υπόφυσης αυξηθεί ή επιδεινωθούν τα συμπτώματα.

   

  Για ένα μικρό όγκο υπόφυσης, που δεν προκαλεί σημαντικά συμπτώματα ή σημεία, η παρακολούθηση – δηλαδή η στενή παρατήρηση του όγκου χωρίς κάποια άμεση θεραπεία – ίσως αποτελεί μία λύση. Εάν ο όγκος της υπόφυσης δεν αναπτύσσεται, ο ασθενής δε θα χρειαστεί ποτέ θεραπεία.

   

   

   

  Γ) Ακτινοθεραπεία για όγκους υπόφυσης

   

  Οι ιατροί προτείνουν ακτινοθεραπεία σε όγκους υπόφυσης, που:

   

• Δεν μπορούν να αφαιρεθούν πλήρως με ασφάλεια

   

• Αναπτύσσονται γρήγορα

   

• Δεν συρρικνώνονται με τη φαρμακευτική αγωγή

   

• Εντοπίζονται σε περιοχές του εγκεφάλου, όπου η χειρουργική επέμβαση δεν είναι ασφαλής

   

• Υποτροπιάζουν μετά από επέμβαση

   

  Η ακτινοθεραπεία στους όγκους υπόφυσης συνήθως δε δρα γρήγορα. Μπορεί να χρειαστεί πολλούς μήνες ή χρόνια για να περιορίσει την αύξηση του όγκου ή να σταματήσει την παραγωγή ορμονών.

   

   

   

  Οι τύποι ακτινοθεραπείας, που χρησιμοποιούνται για τους όγκους της υπόφυσης είναι:

   

• Κλασική ακτινοθεραπεία: Η κλασική ακτινοθεραπεία χορηγεί ακτινοβολία έξω από το σώμα χρησιμοποιώντας ένα μηχάνημα, που λέγεται γραμμικός επιταχυντής. Αποτελεί τον πιο συχνό τύπο ακτινοθεραπείας για τους όγκους εγκεφάλου. Η ακτινοβολία μπορεί να κατευθυνθεί στον όγκο και στο γειτονικό εγκεφαλικό ιστό ή σε όλο τον εγκέφαλο.

   

• Στερεοτακτική ακτινοχειρουργική: αποτελεί ένα τύπο ακτινοθεραπείας, που χρησιμοποιεί στενές δέσμες ακτινοβολίας, που προέρχονται από διαφορετικές γωνίες με σκοπό να κατευθυνθεί η ακτινοβολία με ακρίβεια στον όγκο του εγκεφάλου, διατηρώντας ανέπαφο το γειτονικό φυσιολογικό ιστό. Η στερεοτακτική ακτινοχειρουργική χορηγεί μεγαλύτερη, πιο στοχευμένη δόση ακτινοβολίας από την κλασική ακτινοθεραπεία.

   

  Σε μερικούς ασθενείς ο αδένας της υπόφυσης σταματά να λειτουργεί μετά από μερικά χρόνια από την ακτινοθεραπεία. Εάν αυτό συμβεί ο ασθενής θα χρειαστεί να λάβει ορμονική αγωγή υποκατάστασης, για να υποκαταστήσεις τις ορμόνες, που φυσιολογικά παράγει ο αδένας της υπόφυσης.

   

   

  Δ) Χειρουργική αντιμετώπιση

   

  Η χειρουργική επέμβαση αποτελεί τον πιο συχνό τρόπο αντιμετώπισης των όγκων της υπόφυσης. Εάν ο όγκος της υπόφυσης είναι καλοήθης και σε ένα μέρος του εγκεφάλου, όπου οι νευροχειρουργοί μπορούν με ασφάλεια να τον αφαιρέσουν πλήρως, το χειρουργείο ίσως αποτελεί τη μοναδική θεραπεία, που χρειάζεται. Ο ασθενής πιθανότατα χρειάζεται χειρουργείο, εάν ο όγκος:

   

• Παράγει ορμόνες που δεν ελέγχονται με τη φαρμακευτική αγωγή

   

• Προκαλεί προβλήματα υγείας πιέζοντας τον αδένα της υπόφυσης ή άλλα τμήματα του νευρικού συστήματος

   

• Εξακολουθεί να αυξάνεται σε μέγεθος παρόλες τις προηγούμενες θεραπείες με φαρμακευτική αγωγή ή χειρουργείο

   

  Τα πιο συχνά είδη χειρουργικών επεμβάσεων για τους όγκους της υπόφυσης είναι:

   

  1) Ενδοσκοπική Διαρρινική Χειρουργική

   

  Οι νευροχειρουργοί της Νευροχειρουργικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γ. Γεννηματάς»μπορούν να αφαιρέσουν σχεδόν όλους τους καλοήθεις όγκους της υπόφυσης με χρήση ενδοσκοπικής διαρρινικής χειρουργικής. Αυτή η ελάχιστα επεμβατική τεχνική επιτρέπει τους νευροχειρουργούς να :

   

• Αφαιρέσουν τους όγκους και τις βλάβες μέσα από τη μύτη και τους κόλπους, χωρίς να κάνουν τομή στο πρόσωπο ή στο τριχωτό της κεφαλής

   

• Προσεγγίσουν περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες είναι δύσκολα προσβάσιμες με την κλασική χειρουργική

   

  Οι νευροχειρουργοί πραγματοποιούν την επέμβαση χρησιμοποιώντας ένα ενδοσκόπιο, μια μικρή συσκευή σαν μικρό τηλεσκόπιο, που διαθέτει μία κάμερα υψηλής ανάλυσης και ισχυρό φως. Για να αφαιρεθεί ο όγκος ή για να ληφθεί δείγμα (βιοψία) χρησιμοποιούν ειδικά εργαλεία.

   

  Τα πλεονεκτήματα της διαρρινικής προσπέλασης είναι:

   

• Λιγότερος πόνος και γρηγορότερη ανάρρωση σε σχέση με κλασική χειρουργική

   

• Δεν εγκαταλείπει εμφανής ουλή στο πρόσωπο ή το τριχωτό της κεφαλής

   

• Επιτρέπει τον ασθενή να ξεκινήσει ακτινοθεραπεία, εάν χρειάζεται, σχεδόν αμέσως, χωρίς να περιμένουμε να επουλωθούν οι τομές

   

   

   

  2) Κρανιοτομία

   

  Ένα άλλο είδος χειρουργικής επέμβασης με σκοπό την αφαίρεση του όγκου της υπόφυσης λέγεται κρανιοτομία. Η επέμβαση πραγματοποιείται  με τομή στο τριχωτό της κεφαλής του ασθενούς και με αφαίρεση ενός τμήματος του κρανίου. Τότε ο νευροχειρουργός μπορεί να εντοπίσει και να αφαιρέσει τον όγκο ή όσο πιο μεγάλο μέρος του όγκου μπορεί χωρίς τον κίνδυνο να βλάψει σοβαρά τον εγκέφαλο. Ο νευροχειρουργός στη συνέχεια επανατοποθετεί το οστό και συρράπτει την τομή δέρματος.

   

  Οι νευροχειρουργοί της Νευροχειρουργικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γ. Γεννηματάς» χρησιμοποιούν σύγχρονες απεικονιστικές και χειρουργικές τεχνικές για να βελτιώσουν τα αποτελέσματα της χειρουργικής των όγκων της υπόφυσης. Αυτές οι τεχνικές επιτρέπουν τους νευροχειρουργούς να σχεδιάσουν με ακρίβεια και να πραγματοποιήσουν επεμβάσεις, χρησιμοποιώντας την ελάχιστα επεμβατική προσπέλαση.

   

   

   

  Μετεγχειρητικά

   

  Μετά το χειρουργείο μία ομάδα ιατρών και νοσηλευτών θα βοηθήσουν τον ασθενή να αναρρώσει. Πριν ο ασθενής λάβει εξιτήριο, θα του παράσχουν λεπτομερείς οδηγίες για το τι πρέπει να κάνει στο σπίτι.

   

  Μετά το χειρουργείο ο ασθενής ίσως χρειαστεί να λάβει θεραπευτική αγωγή, για να διατηρεί το ισοζύγιο των ορμονών στο σώμα του. Ο ασθενής ίσως τελικά μπορεί να διακόψει την αγωγή. Ο ασθενής θα υποβληθεί σε εξετάσεις αίματος και ούρων μετά τη θεραπεία, για να διαπιστωθεί η καλή λειτουργία του αδένα της υπόφυσης.

   

   

   

   

   

  Αδενώματα υπόφυσης

   

   

  Τα αδενώματα υπόφυσης αποτελούν συχνούς καλοήθεις όγκους της υπόφυσης. Υποστηρίζεται ότι το 10% των ανθρώπων θα έχουν ένα αδένωμα υπόφυσης (που ίσως ποτέ να μην προκαλέσει πρόβλημα) μέχρι το θάνατό τους. Μερικοί όγκοι παράγουν μία ή περισσότερες ορμόνες σε αυξημένες ποσότητες. Αυτά τα ορμονοπαραγωγά αδενώματα ανακαλύπτονται συχνά λόγω των ορμονολογικών διαταραχών, που επηρεάζουν τις λειτουργίες του σώματος. Μπορεί να είναι σχετικά μικρά, όταν εντοπίζονται.

  Τα αδενώματα υπόφυσης μπορούν να αναπτυχθούν σε κάθε ηλικία. Τα περισσότερα αδενώματα εντοπίζονται στο πρόσθιο μέρος (πρόσθιο λοβό) της υπόφυσης.

  

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

  

   

   

  Τύποι αδενωμάτων υπόφυσης

   

  Υπάρχουν πολλοί τύποι αδενωμάτων, που ταξινομούνται ανάλογα με το μέγεθος και με τη παραγωγή ή όχι ορμονών.

   

  Ορμονοπαραγωγά αδενώματα, λειτουργικά αδενώματα ή ενδοκρινολογικά ενεργά αδενώματα

Περίπου 50% των αδενωμάτων παράγουν αυξημένες ποσότητες μίας ορμόνης. Αυτά τα αδενώματα ονομάζονται ορμονοπαραγωγά αδενώματα, λειτουργικά αδενώματα ή ενδοκρινολογικά ενεργά αδενώματα.

Μη λειτουργικά αδενώματα ή ενδοκρινολογικά ανενεργά αδενώματα

Μερικοί εκκριτικοί όγκοι παράγουν περισσότερους από ένα τύπο ορμόνης, προκαλώντας υπερπρολακτιναιμία, ακρομεγαλία ή Νόσο Cushing. Οι μη εκκριτικοί όγκοι της υπόφυσης δεν παράγουν ορμόνες. Ονομάζονται επίσης μη λειτουργικά αδενώματα ή ενδοκρινολογικά ανενεργά αδενώματα.

Τα αδενώματα της υπόφυσης έχουν συγκεκριμένα σημεία και συμπτώματα, που σχετίζονται κυρίως με τις ενδοκρινολογικές παθήσεις, που προκαλούνται από υπερέκκριση των ορμονών:

• Τα αδενώματα υπόφυσης που εκκρίνουν προλακτίνη είναι τα πιο συχνά αδενώματα και αποτελούν το 30% όλων των όγκων της υπόφυσης. Τα κλινικά ευρήματα είναι η γαλακτόρροια και αναπαραγωγική δυσλειτουργία.

   

• Η υπερβολική έκκριση της αυξητικής ορμόνης έχει ως αποτέλεσμα την διόγκωση των άκρων, του προσώπου και των μαλακών ιστών προκαλώντας μία χαρακτηριστική εικόνα που ονομάζεται ακρομεγαλία. Η ακρομεγαλία μπορεί να συσχετιστεί με υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη και καρδιαγγειακές παθήσεις. Επιπλέον, η ακρομεγαλία σχετίζεται με μειωμένο προσδόκιμο ζωής.

   

  

   

  

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

  

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

  Προλακτίνωμα : αδένωμα υπόφυσης που εκκρίνει προλακτίνη

   

  Προλακτίνωμα είναι ο τύπος του αδενώματος της υπόφυσης, που παράγει προλακτίνη. Η προλακτίνη διεγείρει την παραγωγή γάλακτος από το μαστό. Τα προλακτινώματα μπορεί να εκδηλωθούν με συμπτώματα από την όραση λόγω πίεσης του οπτικού χιάσματος, εάν ο όγκος είναι μεγάλος. Τα επίπεδα προλακτίνης στο αίμα βοηθούν να τεθεί η διάγνωση, επειδή τα επίπεδα μπορεί να είναι πολύ υψηλά. Τα επίπεδα προλακτίνης είναι χρήσιμα για την παρακολούθηση της επιτυχίας της θεραπείας (τα επίπεδα προλακτίνης μειώνονται μετά τη θεραπεία).

   

   

  Μικροαδένωμα : < 10 χιλιοστά

   

  Ένα αδένωμα της υπόφυσης, το οποίο είναι μικρότερο από 10 χιλιοστά σε διάμετρο ονομάζεται μικροαδένωμα.

   

   

  Μακροαδένωμα : > 10 χιλιοστά

   

  Ένα αδένωμα υπόφυσης ίσο ή μεγαλύτερο από 10 χιλιοστά λέγεται μακροαδένωμα.

  

  

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

  Συμπτώματα ενός αδενώματος

   

  Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι:

   

• Κεφαλαλγία

   

• Διαταραχές όρασης, που δεν εξηγούνται εύκολα

   

• Διαταραχές της έμμηνης ρύσης στις γυναίκες

   

• Αλλαγές της διάθεσης ή συμπεριφοράς

   

• Διαταραχές στύσης

   

• Μεταβολή βάρους

   

   

   

   

   

   

  Διάγνωση ενός αδενώματος

   

  Οι εξετάσεις αίματος και ούρων για τη μέτρηση των επιπέδων των ορμονών και οι απεικονιστικές μέθοδοι παρέχουν τις απαραίτητες πληροφορίες για τη διάγνωση των όγκων της υπόφυσης. Οι απεικονιστικές μέθοδοι μπορεί να συμπεριλαμβάνουν μία υψηλής ανάλυσης Τ1 ακολουθία με γαδολίνιο. Επιπλέον, οι εξετάσεις αίματος και ούρων μας βοηθούν να γνωρίζουμε τα επίπεδα αναφοράς της προλακτίνης, της αυξητικής ορμόνης, της IGF – 1, της ελεύθερης θυροξίνης, της κορτιζόλης και της τεστοστερόνης (στους άνδρες).

   

  Θεραπεία ενός αδενώματος

   

  Η συγκεκριμένη θεραπεία των αδενωμάτων συντονίζεται από ένα νευροχειρουργό και έναν ενδοκρινολόγο (ειδικός ιατρός για τις ορμονικές διαταραχές). Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει χειρουργικές αφαίρεση με την τεχνική, η οποία ονομάζεται ενδοσκοπική διαρρινική διασφηνοειδική χειρουργική, με φαρμακευτική αγωγή, με ακτινοβολία, με ορμονοθεραπεία και / ή  παρακολούθηση.

   

   

  Κρανιοφαρυγγιώματα

   

  Τα κρανιοφαρυγγιώματα είναι καλοήθεις όγκοι, οι οποίοι αναπτύσσονται κοντά στον αδένα της υπόφυσης. Μπορεί να είναι συμπαγείς όγκοι ή κυστικοί. Περίπου 10 – 15% των όγκων της υπόφυσης είναι κρανιοφαρυγγιώματα. Συναντώνται πιο συχνά στα παιδιά, στους έφηβους και στους ενήλικες μεγαλύτερους από 50 ετών.

  

   

  

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

  Συμπτώματα ενός κρανιοφαρυγγιώματος

   

  Τα κρανιοφαρυγγιώματα συχνά πιέζουν νεύρα, αγγεία ή τμήματα του εγκεφάλου γύρω από την υπόφυση. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι:

   

• Κεφαλαλγία

• Αλλαγές διάθεσης ή συμπεριφοράς

• Σύγχυση

• Μεταβολή σωματικού βάρους

• Υπνηλία ή κόπωση

• Ναυτία

• Διαταραχές όρασης

   

   

  Διάγνωση ενός κρανιοφαρυγγιώματος

   

  Οι εξετάσεις αίματος και ούρων, για να μετρηθούν τα επίπεδα ορμονών και οι απεικονιστικές μέθοδοι αποτελούν τα καλύτερα μέσα για τη διάγνωση των όγκων της υπόφυσης. Για τα κρανιοφαρυγγιώματα πρέπει να πραγματοποιηθεί μία μαγνητική τομογραφία της περιοχής γύρω από την υπόφυση. Επιπλέον, μία αξονική τομογραφία μπορεί να πραγματοποιηθεί με σκοπό να παράσχει μία λεπτομερή εικόνα του εγκεφάλου και του αδένα της υπόφυσης.

   

   

   

  Θεραπεία κρανιοφαρυγγιωμάτων

   

  Βασισμένοι στην συγκεκριμένη φύση του κρανιοφαρυγγιώματος του ασθενούς η θεραπεία μπορεί να συμπεριλαμβάνει τη χειρουργική αφαίρεση του όγκου, συμπεριλαμβανομένης και της τεχνικής, που ονομάζεται κογχοζυγωματική κρανιοτομία ή  την ακτινοχειρουργική ή στερεοτακτική ακτινοθεραπεία. Στην κλινική μας για την χειρουργική αντιμετώπιση των κρανιοφαρυγγιωμάτων χρησιμοποιείται κατά περίπτωση και η ενδοσκοπική διαρρινική διασφηνοειδική προσπέλαση.

   

   

   

   

   

   

   

   

  Κογχοζυγωματική κρανιοτομία

   

  Τι είναι η κογχοζυγωματική κρανιοτομία;

   

  Η κογχοζυγωματική κρανιοτομία αποτελεί μία παραδοσιακή προσπέλαση της βάσης του κρανίου, η οποία χρησιμοποιείται με σκοπό να στοχεύσει δύσκολους όγκους και ανευρύσματα. Βασίζεται στη θεωρία ότι είναι ασφαλέστερο να αφαιρέσουμε περισσότερο οστό από το να κάνουμε περιττούς χειρισμούς στον εγκέφαλο.

   

  Στην κογχοζυγωματική κρανιοτομία πραγματοποιείται μία τομή στο τριχωτό της κεφαλής πίσω από τη γραμμή του τριχωτού της κεφαλής και αφαιρείται το οστό που σχηματίζει τον οφθαλμικό κόγχο και την παρειά. Αυτό το οστό επανατοποθετείται στο τέλος της επέμβασης. Η προσωρινή αφαίρεση αυτού του οστού επιτρέπει τους χειρουργούς να προσπελάσουν βαθύτερες και δυσκολότερες περιοχές του εγκεφάλου ελαχιστοποιώντας τη σοβαρή βλάβη του εγκεφάλου.

   

   

  Είδη όγκων εγκεφάλου, που αντιμετωπίζονται με τη κογχοζυγωματική κρανιοτομία:

   

  Οι όγκοι του εγκεφάλου, που μπορεί να αντιμετωπιστούν με τη κογχοζυγωματική κρανιοτομία είναι:

   

• Τα κρανιοφαρυγγιώματα

• Τα αδενώματα της υπόφυσης

• Τα Μηνιγγιώματα

  Η κογχοζυγωματική κρανιοτομία χρησιμοποιείται τυπικά σε αυτές τις βλάβες, που είναι πολύ πολύπλοκες για να αφαιρεθούν με τις πιο ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές.

   

   

   

  Κύστεις Rathke

   

  Οι κύστεις του Rathke αποτελούν καλοήθεις κύστεις (όγκοι που περιέχουν υγρό) στον αδένα της υπόφυσης. Σχηματίζονται στο διάστημα μεταξύ του πρόσθιου και οπίσθιου τμήματος της υπόφυσης.

  

   

   

  

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

  Συμπτώματα της κύστης Rathke

   

  Μερικές φορές αυτές οι κύστεις δεν προκαλούν συμπτώματα, αλλά μπορεί να απεικονιστούν σε μία μαγνητική τομογραφία. Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι:

   

• Κεφαλαλγίες

• Διαταραχές όρασης, που δεν μπορούν να εξηγηθούν εύκολα

• Μεταβολές διάθεσης ή συμπεριφοράς

• Μεταβολή σωματικού βάρους

• Άποιος διαβήτης

   

  Διάγνωση της κύστης Rathke

   

  Οι εξετάσεις αίματος και ούρων για τη μέτρηση των επιπέδων ορμονών και οι απεικονιστικές μέθοδοι αποτελούν τα καλύτερα μέσα για τη διάγνωση της κύστης Rathke. Θα πρέπει να πραγματοποιηθεί μία μαγνητική ή αξονική τομογραφία της περιοχής γύρω από τον αδένα της υπόφυσης. Επιπλέον μία αξονική τομογραφία (με ή χωρίς σκιαγραφικό) μπορεί να πραγματοποιηθεί για να παράσχει μία λεπτομερή εικόνα τους εγκεφάλου και του αδένα της υπόφυσης.

   

   

  Θεραπεία της κύστης Rathke

   

  Βασιζόμενοι στην συγκεκριμένη φύση της κύστης Rathke του ασθενούς, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει την αφαίρεση της κύστης με μία χειρουργική τεχνική, η οποία ονομάζεται υπερόφρυα κρανιοτομία ή με διαρρινική διασφηνοειδική προσπέλαση, που πραγματοποιείται δια της μύτης.

   

   

  Υπερόφρυα κρανιοτομία

   

  Η υπερόφρυα κρανιοτομία αποτελεί μία τεχνική, που χρησιμοποιείται για την αφαίρεση των όγκων του εγκεφάλου. Σε αυτή την κρανιοτομία, οι νευροχειρουργοί πραγματοποιούν μία μικρή τομή στο φρύδι, για να προσπελάσουν όγκους στο πρόσθιο μέρος του εγκεφάλου ή γύρω από τον αδένα της υπόφυσης. Αυτή η προσπέλαση χρησιμοποιείται αντί για τη διαρρινική διασφηνοειδική προσπέλαση όποτε ο όγκος είναι πολύ μεγάλος ή κοντά στα οπτικά νεύρα ή σε ζωτικές αρτηρίες.

   

   

  Πλεονεκτήματα της υπερόφρυας κρανιοτομίας:

   

  Η υπερόφρυα κρανιοτομία έχει ως αποτέλεσμα:

   

• Λιγότερος πόνος από την ανοικτή κρανιοτομία

• Γρηγορότερη ανάρρωση από την ανοικτή κρανιοτομία

• Ελάχιστη ουλή

   

   

   

   

   

   

   

  Είδη όγκων εγκεφάλου, που αντιμετωπίζονται με υπερόφρυα κρανιοτομία:

   

  Η υπερόφρυα κρανιοτομία είναι μία από τις πολλές θεραπευτικές επιλογές για τους όγκους εγκεφάλου. Μπορεί να επιλεγεί για τους παρακάτω τύπους όγκων εγκεφάλου:

   

• Κύστεις

• Όγκοι βάσης κρανίου

• Μερικούς τύπους αδενωμάτων υπόφυσης

   

   

   

   

  Διαταραχές της υπόφυσης

   

  Ο αδένας της υπόφυσης, ο οποίος εντοπίζεται στη βάση του εγκεφάλου και δεν είναι μεγαλύτερος από μπιζέλι, ονομάζεται συνήθως ο κύριος αδένας, γιατί παράγει ορμόνες, οι οποίες ρυθμίζουν λειτουργίες άλλων ενδοκρινών αδένων και οργάνων. Αυτές οι ορμόνες είναι οι ακόλουθες:

   

• Αυξητική ορμόνη, η οποία επηρεάζει την ανάπτυξη και το μεταβολισμό

   

• Προλακτίνη – διεγείρει την παραγωγή γάλακτος μετά τον τοκετό

   

• ACTH (αδρενοκορτικοτρόπος ορμόνη) – διεγείρει τα επινεφρίδια

   

• TSH (thyroid stimulating hormone) – διεγείρει το θυρεοειδή αδένα

   

• FSH (follicle stimulating hormone) – διεγείρει τις ωοθήκες και τους όρχεις

   

• LH (ωχρινοτρόπος ορμόνη) – διεγείρει τις ωοθήκες και τους όρχεις

   

• Ορμόνη που διεγείρει τα μελανινοκύτταρα – ρυθμίζουν τη χρώμα του δέρματος

   

• ADH (αντιδιουρητική ορμόνη) – αυξάνουν την επαναρρόφηση νερού στο αίμα από τα νεφρά

   

• Οκυτοκίνη – συσπά τη μήτρα κατά τη διάρκεια του τοκετού και διεγείρει την παραγωγή γάλακτος

   

  Επειδή ο αδένας της υπόφυσης συμμετέχει στην ανάπτυξη, την ομοιόσταση και την αναπαραγωγή, τα προβλήματα που προκύπτουν από τη δυσλειτουργία του αδένα είναι πολύ σοβαρά. Η υπερβολική παραγωγή ή η έλλειψη μίας από τις ορμόνες μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την ομαλή λειτουργία του σώματος. Οι διαταραχές της υπόφυσης συχνά χρειάζονται ιατρική παρακολούθηση από ένα ειδικό των παθήσεων της υπόφυσης.

   

   

   

   

   

  Ακρομεγαλία

   

  Τι είναι ακρομεγαλία;

   

  Η ακρομεγαλία σημαίνει «μεγάλα άκρα». Όταν ο αδένας της υπόφυσης παράγει επιπλέον αυξητική ορμόνη, αυτό έχει ως αποτέλεσμα την υπερβολική διόγκωση των άκρων – αυτό λέγεται ακρομεγαλία. Η υπερβολική αύξηση συμβαίνει πρώτα στα χέρια και στα πόδια, καθώς οι μαλακοί ιστοί αρχίζουν να διογκώνονται. Αυτή η σπάνια πάθηση επηρεάζει κυρίως τους μεσήλικες ενήλικες. Εάν δεν αντιμετωπιστεί η πάθηση μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή ασθένεια και τελικά στο θάνατο.

   

   

   

  Τι προκαλεί την ακρομεγαλία;

   

  Η επιπλέον παραγωγή της αυξητικής ορμόνης (GH) από τον αδένα της υπόφυσης για μεγάλο χρονικό διάστημα προκαλεί την ακρομεγαλία. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την υπερπαραγωγή της αυξητικής ορμόνης. Η πιο συχνή αιτία είναι η ύπαρξη ενός αδενώματος υπόφυσης, το οποίο είναι ένας καλοήθης όγκος του αδένα της υπόφυσης. Αυτοί οι όγκοι παράγουν επιπλέον αυξητική ορμόνη.

   

  Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο του Διαβήτη και των Νόσων του Πεπτικού Συστήματος και των Νεφρών των ΗΠΑ, περισσότεροι από 95% των ασθενών με ακρομεγαλία έχουν αδένωμα υπόφυσης.

   

  Όγκοι εκτός του αδένα της υπόφυσης μπορούν να προκαλέσουν ακρομεγαλία, αλλά είναι σπάνιοι.

   

   

   

   

   

   

   

   

   

  Ποια είναι τα συμπτώματα της ακρομεγαλίας;

   

  Τα συμπτώματα της ακρομεγαλίας ποικίλουν ανάλογα με το χρονικό διάστημα, που ο ασθενής έχει τη νόσο. Τα ακόλουθα αποτελούν τα πιο συχνά συμπτώματα της ακρομεγαλίας. Ωστόσο, κάθε ασθενής μπορεί να παρουσιάζει διαφορετικά συμπτώματα. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι τα ακόλουθα:

   

• Διόγκωση των χεριών και των ποδιών

• Τα χαρακτηριστικά του προσώπου γίνονται αδρά καθώς τα οστά διογκώνονται

   

• Το τρίχωμα του σώματος γίνεται τραχύ καθώς το δέρμα παχαίνει και / ή σκουραίνει

   

• Η γνάθος προεξέχει

• Η φωνή γίνεται πιο βαθιά

• Διόγκωση των χείλεων, της μύτης και της γλώσσας

• Παχιές πλευρές (με αποτέλεσμα ο θώρακας να αποκτά σχήμα βαρελιού)

• Αρθραλγίες

• Εκφυλιστική αρθρίτιδα

• Αύξηση μεγέθους καρδιάς

• Διόγκωση άλλων οργάνων

• Περίεργη αίσθηση και αδυναμία στα άνω και κάτω άκρα (σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα)

   

• Ροχαλητό

• Κόπωση και αδυναμία

• Κεφαλαλγίες

• Απώλεια όρασης

• Ανωμαλίες έμμηνης ρύσης στις γυναίκες

• Παραγωγή γάλακτος στις γυναίκες

• Ανικανότητα στους άνδρες

• Διαβήτης

• Υπέρταση

   

  Τα συμπτώματα της ακρομεγαλίας μπορεί να είναι παρόμοια με άλλες παθήσεις. Πάντα να συμβουλεύεστε τον ιατρό σας για τη διάγνωση.

   

   

  Πώς τίθεται η διάγνωση της ακρομεγαλίας;

   

  Λόγω της ύπουλης εμφάνισης των συμπτωμάτων, η ακρομεγαλία παραμένει αδιάγνωστη για πολλά χρόνια. Εκτός από πλήρες ιατρικό ιστορικό και την κλινική εξέταση, οι διαγνωστικές εξετάσεις για την ακρομεγαλία περιλαμβάνουν:

   

• Διαδοχικές φωτογραφίες που ελήφθησαν σε διαφορετικά έτη (παρατήρηση των φυσικών αλλαγών του ασθενούς)

   

• Απλές ακτινογραφίες (για τον προσδιορισμό της πάχυνσης των οστών)

   

• Εξετάσεις αίματος (για να ελέγξουμε τα επίπεδα της αυξητικής ορμόνης)

   

   

   

  Θεραπεία της ακρομεγαλίας

   

  Η συγκεκριμένη θεραπεία για την ακρομεγαλία θα καθοριστεί από τον ιατρό σας βασισμένη σε:

   

• Στην ηλικία, γενική κατάσταση της υγείας και το ιατρικό ιστορικό

   

• Έκταση νόσου

   

• Την ανοχή σε συγκεκριμένες θεραπευτικές αγωγές, παρεμβάσεις ή θεραπείες

   

• Προσδοκίες για την πορεία της νόσου

   

• Γνώμη ή προτιμήσεις σας

   

  Η θεραπεία της ακρομεγαλίας εξαρτάται από την αιτία της νόσου.  Περισσότερα από το 95% των περιστατικών με ακρομεγαλία προκαλούνται από καλοήθεις όγκους στον αδένα της υπόφυσης. Επειδή ο όγκος πιέζει τον αδένα της υπόφυσης, η παραγωγή των ορμονών μπορεί να τροποποιείται. Μερικά άλλα περιστατικά ακρομεγαλίας προκαλούνται από όγκους του παγκρέατος, των πνευμόνων ή των επινεφριδίων.

   

  Ο στόχος της θεραπείας είναι να αποκαταστήσει τη φυσιολογική λειτουργία του αδένα της υπόφυσης με αποτέλεσμα την παραγωγή φυσιολογικών επιπέδων αυξητικής ορμόνης.

   

  Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει αφαίρεση του όγκου, ακτινοθεραπεία και ενέσεις παραγόντων, που αναστέλλουν την αυξητική ορμόνη.

   

  Εάν η ακρομεγαλία δεν αντιμετωπιστεί μπορεί να οδηγήσει σε επιδεινούμενο σακχαρώδη διαβήτη και υπέρταση. Η νόσος αυξάνει επίσης τον κίνδυνο του ασθενούς για καρδιαγγειακή νόσο και πολύποδες παχέος εντέρου, που μπορεί να οδηγήσουν και σε καρκίνο.

   

   

   

   

   

   

  Σύνδρομο Cushing / Νόσος Cushing

   

  Τι είναι το σύνδρομο Cushing;

   

  Το σύνδρομο Cushing είναι το αποτέλεσμα της υπερβολικής παραγωγής κορτικοστεροειδών από τα επινεφρίδια. Η υπερπαραγωγή της κορτικοτροπίνης – δηλαδή της ορμόνης, η οποία ελέγχει τα επινεφρίδια – από τον αδένα της υπόφυσης, η οποία διεγείρει τα επινεφρίδια να παράγουν κορτικοστεροειδή, μπορεί να αποτελεί ένα από τα αίτια του συνδρόμου Cushing. Επιπλέον, συγκεκριμένοι καρκίνοι του πνεύμονα και άλλοι όγκοι έξω από την υπόφυση μπορεί να παράγουν κορτικοτροπίνες. Άλλες αιτίες αποτελούν οι καλοήθεις ή κακοήθεις όγκοι των επινεφριδίων.

   

   

   

  Ποια είναι τα συμπτώματα του συνδρόμου Cushing;

   

  Τα ακόλουθα αποτελούν τα πιο συχνά συμπτώματα του συνδρόμου Cushing. Ωστόσο, κάθε ασθενής μπορεί να βιώνει τα συμπτώματα διαφορετικά. Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται:

   

• Παχυσαρκία κορμού

• Πανσεληνοειδές προσωπείο

• Αυξημένο λίπος γύρω από τον τράχηλο

• Λέπτυνση χεριών – ποδιών

• Ευαίσθητο και λεπτό δέρμα

• Σημεία τάσηςστην κοιλιά, μηρούς, γλουτούς, χέρια και μαστούς

• Οστική και μυική αδυναμία

• Σοβαρή κόπωση

• Υψηλή αρτηριακή πίεση

• Υψηλό σάκχαρο αίματος

• Ευερεθιστότητα και άγχος

• Υπερτρίχωση στις γυναίκες

• Ανωμαλία ή διακοπή του έμμηνου κύκλου στις γυναίκες

• Μειωμένη σεξουαλική ορμή και γονιμότητα στους άνδρες

   

  Τα συμπτώματα του συνδρόμου Cushing μπορεί να είναι παρόμοια με άλλες παθολογικές καταστάσεις ή ιατρικά προβλήματα. Πάντα να συμβουλεύεστε τον ιατρό σας για διάγνωση.

   

   

   

  Πώς διαγιγνώσκεται το σύνδρομο Cushing;

   

  Εκτός από ένα πλήρες ιατρικό ιστορικό και την κλινική εξέταση, οι διαγνωστικές εξετάσεις για το σύνδρομο Cushing μπορούν να περιλαμβάνουν:

   

• Απλές ακτινογραφίες για την εντόπιση όγκων

   

• Μέτρηση ούρων 24ώρου για επίπεδα κορτικοστεροειδών ορμονών

   

• Αξονική τομογραφία – για την εντόπιση ανωμαλιών, οι οποίες μπορεί να μην αποκαλύπτονταν σε μία απλή ακτινογραφία

   

• Μαγνητική τομογραφία

   

• Δοκιμασία καταστολής με δεξαμεθαζόνη – για τη διαφορική διάγνωση της υπερβολικής παραγωγής κορτικοτροπινών από την υπόφυση ή άλλους όγκους εκτός υπόφυσης

   

• Η δοκιμασία ορμόνης απελευθέρωσης κορτικοτροπίνης () – για τη διαφορική διάγνωση

   

   

   

  Άποιος Διαβήτης

   

  Τι είναι ο άποιος διαβήτης;

   

  Ο άποιος διαβήτης είναι μία κατάσταση, που προκύπτει από μη επαρκή παραγωγή της αντιδιουρητικής ορμόνης (ADH), μίας ορμόνης, η οποία βοηθά τα νεφρά και το σώμα να διατηρούν τη σωστή ποσότητα νερού. Φυσιολογικά η αντιδιουρητική ορμόνη ελέγχει την ποσότητα ούρων των νεφρών. Εκκρίνεται από τον υποθάλαμο (ένα μικρό αδένα, ο οποίος βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου) και αποθηκεύεται στον αδένα της υπόφυσης και έπειτα απελευθερώνεται στην κυκλοφορία του αίματος. Η αντιδιουρητική ορμόνη εκκρίνεται με σκοπό να μειώσει την ποσότητα των ούρων, ώστε να μην προκύψει αφυδάτωση. Ο άποιος διαβήτης ωστόσο προκαλεί υπερβολική παραγωγή πολύ αραιών ούρων και εκσεσημασμένη δίψα. Η νόσος ταξινομείται σε ομάδες. Δύο από τις ομάδες περιγράφονται παρακάτω:

   

• Κεντρογενής άποιος διαβήτης – ανεπαρκής παραγωγή ή έκκριση αντιδιουρητικής ορμόνης – μπορεί να είναι το αποτέλεσμα βλάβης του αδένα της υπόφυσης λόγω κάκωσης κεφαλής, γενετικών διαταραχών, όγκων, χειρουργικών επεμβάσεων ή άλλων παθήσεων.

   

• Νεφρογενής άποιος διαβήτης – μη ανταπόκριση των νεφρών σε φυσιολογικά επίπεδα αντιδιουρητικής ορμόνης – μπορεί να προκληθεί από φάρμακα ή χρόνιες παθήσεις, όπως νεφρική ανεπάρκεια, δρεπανοκυτταρική αναιμία ή πολυκυστική νόσος των νεφρών.

   

   

   

  Αίτια άποιου διαβήτη

   

  Ο άποιος διαβήτης μπορεί να προκληθεί από πολλές παθολογικές καταστάσεις, όπως :

   

• Δυσλειτουργία υποθαλάμου

• Βλάβη υποθαλάμου ή υπόφυσης κατά τη διάρκεια χειρουργείων

• Τραυματική βλάβη εγκεφάλου

• Όγκοι

• Φυματίωση

• Απόφραξη αρτηριών εγκεφάλου

• Εγκεφαλίτιδα

• Μηνιγγίτιδα

• Σαρκοείδωση (μια σπάνια φλεγμονή των λεμφαδένων και άλλων ιστών σε όλο το σώμα)

   

   

   

  Πώς διαγιγνώσκεται ο άποιος διαβήτης;

   

  Εκτός από το πλήρες ιατρικό ιστορικό και την αντικειμενική εξέταση, οι διαγνωστικές εξετάσεις για τον άποιο διαβήτη μπορεί να συμπεριλαμβάνουν:

   

• Εξετάσεις ούρων

• Εξετάσεις αίματος

• Δοκιμασία στέρησης ύδατος (με σκοπό να παρατηρηθεί αν προκαλείται αφυδάτωση)

   

   

   

  Θεραπεία του άποιου διαβήτη

   

  Η θεραπεία του άποιου διαβήτη εξαρτάται από το αίτιο της νόσου. Η συγκεκριμένη θεραπεία του άποιου διαβήτη θα καθοριστεί από τον ιατρό σας με βάση:

   

• Την ηλικία σας, τη γενική κατάσταση της υγείας σας και το ιατρικό ιστορικό

   

• Την έκταση της νόσου

• Την ανοχή σας σε συγκεκριμένα φάρμακα, επεμβάσεις ή θεραπείες

• Τις προσδοκίες για την εξέλιξη της νόσου

• Την άποψή σας ή τις προτιμήσεις σας

  Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει φάρμακα με τροποποιημένη αντιδιουρητική ορμόνη είτε σε ενέσιμη μορφή, είτε σε χάπια είτε σε μορφή ρινικού spray.

   

   

   

   

   

   

   

  Υπερπρολακτιναιμία

   

  Τι είναι υπερπρολακτιναιμία;

   

  Η υπερπρολακτιναιμία είναι μία παθολογική κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από υπερβολική ποσότητα προλακτίνης, της ορμόνης, η οποία είναι υπεύθυνη για την παραγωγή γάλακτος από τους μαστούς. Η υπερέκκριση μπορεί να οφείλεται σε ένα όγκο, ο οποίος παράγει προλακτίνη (προλακτίνωμα), σε κύηση ή σε μεγάλο αριθμό φαρμάκων, ιδιαίτερα ψυχιατρικών φαρμάκων ή σε ένα μεγάλο όγκο υπόφυσης, ο οποίος πιέζει τον υπόλοιπο αδένα της υπόφυσης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι μεταβολές στην έμμηνο ρύση οδηγούν γρηγορότερα τον ασθενή στον ιατρό για εξέταση και έχει ως αποτέλεσμα τη γρηγορότερη διάγνωση της υπερπρολακτιναιμίας και έτσι οι περισσότερες προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες διαπιστώνεται να έχουν μικρούς όγκους (μικροαδενώματα, < 1 εκατοστό σε μέγεθος). Δεν είναι ασύνηθες να παρουσιάζονται και με πολύ μεγάλους όγκους.

   

   

   

  Ποια είναι τα συμπτώματα της υπερπρολακτιναιμίας;

   

  Τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλουν από άτομο σε άτομο, αλλά μπορεί να περιλαμβάνουν:

   

  Στις γυναίκες:

   

• Απώλεια έμμηνου ρύσης και μειωμένη σεξουαλική ορμή

• Γαλακτόρροια

• Στειρότητα

   

  Στους άνδρες:

   

• Προοδευτική μείωση της σεξουαλικής ορμής

• Ανικανότητα

• Μείωση της ποσότητας σπέρματος

• Διόγκωση των μαστών

   

   

   

   

  Πώς διαγιγνώσκεται η υπερπρολακτιναιμία;

   

  Η διάγνωση τη υπερπρολακτιναιμίας βασίζεται στα ιδιαίτερα συμπτώματα του ασθενούς και στο ιατρικό ιστορικό. Στην Κλινική μας χρησιμοποιούμε τη μαγνητική τομογραφία, μία αιμοληψία ή άλλες πιο πολύπλοκες ορμονικές δυναμικές εξετάσεις.

   

   

   

  Θεραπεία υπερπρολακτιναιμίας

   

  Η απόφαση για την καλύτερη προσέγγιση για τη θεραπεία της υπερπρολακτιναιμίας λαμβάνεται μόνο μετά από εξέταση από την πολυσύνθετη ομάδα του κέντρου Υπόφυσης. Με βάση τη γενική κατάσταση του ασθενούς και ειδικούς παράγοντες, όπως η ηλικία, το προηγούμενο ιατρικό ιστορικό και τη γενικότερη κατάσταση υγείας, μπορεί να προτείνουμε μία ποικιλία από διαφορετικές θεραπευτικές επιλογές. Μερικές φορές η καλύτερη επιλογή είναι η παρακολούθηση των συμπτωμάτων στο χρόνο επιλέγοντας τη χειρουργική επέμβαση αργότερα μόνο όταν τα συμπτώματα επιδεινώνονται. Σε άλλες περιπτώσεις η χειρουργική επέμβαση χρειάζεται κατά τη στιγμή της διάγνωσης. Σε επιλεγμένα περιστατικά, η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να ελέγξει τα συμπτώματα.